Ben baharı ertelenmiş,
boynu bükük bir karanfil.
Yahut hiç bahar görmemiş,
bir kardelen çiçeğiyim..
Oysa ; Bahar çiçeğe hasret
romantik bir ezgi..
bense bahara hasret
yüreğime diktiğim sus işareti
.............
Derilen güllerim nerde
sarıyı saranlar,kırmızıya perde.
Nerde; sarmaşıklar , yasemanler,
çiçek bahçesinde açan çimenler.
şu gönlümün dostu çiçekler
.....................ben gibi
baharı yaşamadan solan
devr-i keyf laleleri nerde

BEN..yemyeşil baharların
özgür dağlarında yeşeren nevruz
SEN..güneşi gözlerinde hapsetmiş,
avcunda baharlarım saklı sihirbaz
kısa ömrüme sığar aşklarım..
....................
Belki bir papatyadır ellerinde
sarısı solmuş ıslanmaktan,
közlerim var sıcak sıcak küllerinde
sevda yangınlarına yaslanmaktan..

Ben şu mağrur dağlarımın
en ücra yamaçlarında açan
el değmemiş, sarı Nergis
sevgilinin gözbebeği...
.....................
Karanfil diye vermişler isim
hava atıp dururum,
kim demiş ki dilsizim,
yürekleri vururum...
..................
saksıdaki bir gül ’ üm
yalnızlığımı nasıl anlatabilirim
dört duvar arasında kalan,
muhabbet yemiş biri gibiyim
sevgiyle beslenmeliyim..

Şu ; sarı, beyaz papatyalar,
bedenlerini sermişler
güneşin gülüşüne.
kuşlar ise cıvıl cıvıl
sevgi nakaratlarında
bense bir kardelen çiçeğiyim
kar’ın tam ortasın da
..............
Kardelen kardelen
sen kışları bahara döndür
diyorsun ya ! yüreğinden
sen her kış baharı düşün..
çiçeklerimi yakma , alevleri söndür,
solarsın ansızın, kabusa döner düşün.
Her kış baharı düşüneceğim
sevgiyle beslenmeliyim..
Ancak öyle yaşarım..
Gönül koyma sevgimize
kimbilir........
BELKİ DE;
itiraf edemediğimiz
aldanışlarımız yüreğimize..

Sevdanın yangınlarında
bıkmam usanmam
umutları yaşamaktan,
yollara bakmaktan.
Geleceği bekleyeceğim,
ayrılığın acısı ne kadar
vuslatın hazzı o kadar.
Günleri haftalara , aylara
ayları , yıllara ekleyeceğim.
Baharlardan umudum olmasa da,
ben yine de bekleyeceğim....