DİYARBEKİR gibiydim yılkılmazdım!!!
Aşılmaz bentlerim vardı benim,
Yüreğime burçlar dikmiştim,
Kalbimi siper ettmiştim ,
Tüm kapılarımı kapatmıştım, aşka!!!


Aşkın topları, kurşunları işlemez ,
Kapılarım kırılmaz ,
Yüksekligim aşılmaz,
Duvarlarım yıkılmaz!!!
DİYARBEKİR gibiydim yıkılmazdım ben...


İşgal edilmemişti serhadlarım,
Hiç bir ,hiç bir aşk önünde eğilmemiştim
DİYARBEKİR gibiydim...
Yüreğimi surlarla çevirmiştim ,
Feht edilmesi imakansızdı...


Ne bir bakışa bakardım ,
Nede bir tebbessüme kanardım,
Yüreğimi mahrem kılardım ,
Sevdamı harem sayardım
Açmazdım vefadan yoksuna


Tek birkere sevecek,
Tek bir yar koynuna baş koyacak,
Yalnız sevdamı bir kişiye verecek,
Onunla yaşayacak onunla ölecek,
SUZAN ile ADİL gibi hiç ayrılmayacaktım!!!


Allahım bu nasıl bir düşmandı,
Bu nasıl bir aşktı,
Sevdanın önüne ne burç geçerdi,
Ne de surlar dayanırdı,
Ne ok attı, ne de cirit ezdi geçti kalbimi...


Nasıl feht etti beni ,yıktı tüm bentlerimi!
Hiç farkında olmadan nasıl çaldı kalbimi!!!
Nasıl bir gülüştü, nasıl bir bakıştı ,
Surlarımı yıkıp da kalbime saplandı,
Kapılarımı kırıpta gönlüme taht kurdu.


Beni sen feht ettin!!!
DİYARBEKİRİ SÜLEYMAN!!!
DİYARBEKİR gibiydim,
Bin kere kuşatıldım,
BİR TEK YALNIZ SANA YENİLDİM...