Yüreklere ateş düştü dostlarım.
Dokuz şehit şiirime başlarım.
Mehmetçiğin çantasında kuru azığı.
Hainler Lice de, kurmuş tuzağı.

Yirmi dokuz nisan, sabah yediydi.
Asker vazifeli, görevindeydi.
Bombalar döşenmiş, yol kenarına.
Dokuz mehmetçiğim, gitti Rahman’a.

Onlar birbirinden, yiğit erlerdi.
Yol denetimine, emir verildi.
Bu hain tuzaklar, bitmeli yeter.
Yalvardım Allah’a, yapsın bin beter.

Zırhlı araç bile, paramparçaydı.
Mehmetçikler, sağa sola dağıldı.
Analar babalar buna ağladı.
Peygamber şehidi, yanına aldı.

Yandaşlar mecliste, milletvekili..
Kin, garez, kalleşlik, tohum ekili.
Harita çizmişler, Güneydoğuya.
İşte bu Lice de, çıkmış ortaya.

Başları adada, keyif çatıyor.
Hainler dağlarda, canlar yakıyor.
Amerika, Avrupa, seyre bakıyor.
Şerefsiz Barzani, bayram yapıyor.

Yeter artık işi, kökten halledin.
Hain yuvasını, yerle bir edin.
Bizim bizden başka, dostumuz olmaz.
Bu işe barışla, çare bulunmaz.

Uzman Çavuş Salih, Yozgat’ın eri.
Miktat Beder Trabzon, Arsin’in yeri.
Emrah Polat Aydın, o Nazilli’li.
İlhami Hardal var, o da Kilis’li.

Erdal Oral Kars’lı, Kağızman’lıdır.
Murat Çavdar Trabzon, Karpuz’dandır.
Mehmet Karaduman, Manisa Kula.
Murat Çavdar Trabzon, Maçka’lı ağla.

Zeynel’in iliyse, Gaziantep’ti.
Bu yiğit şehitler, Rahman’a gitti.
Türkmendağlı derki, yetti be yetti.
Verin cezasını, hain hak etti.

HİLMİ CAN.
30.NİSAN.2009.

(2268)