Şimdi sana kocaman yalnızlık hediye ediyorum.
Telaşında kaybolacağın bir hayat bırakıyorum.
Senin şehrine yağmurlar yağacak bugün
Sensizliğimde aldığım yollarda ıslanacağım biliyorum.
Bu bahar acılarımla tomurcuklanacak dallar.
Sen sileceksin adımı yüreğinden olmadan yarınlar,
Ama ben hiçbir zaman unutmayacağım seni,
İşte bak hayalini aldım yanıma düşlerimize gidiyorum.
Bugün ölürsem yokluğunda o tahta evimizde yalnız,
Helvamın soğumasını beklemeden unutacağını hissediyorum.
Hiçbir şeyim kalmadı sende, gölgem bile,
Sen mutlu ol, ben bir çaresini elbet bulurum.
Bu dünyada vuslatsızım, beklerim seni mahşerde,
Gözyaşlarımdan kolye yaptım sana, boynunda dursun.
Aşkın hediyesi dersin, gösterirsin herkese,
Artık senin gerçekliğini beklemiyorum.
İşaret koydum sen çıkarsın diye ümitlendiğim köşelere,
O yollardan bir daha geçmiyorum.
Çünkü sen sevdamın ızdırabı gibi gerçeksin gecelerimde,
Olmayan sabahlarım gibi yoksun.

Bugün sana pembe bir defter aldım.
Gerçi gazete kâğıdıyla kapladım yokluk yüzünden,
Artık benden de kurtuldun, mutluluk şiirleri yazarsın.
Bal damlar bensizliğinde o güzel şiirlerinden,
Beni hissedemedin, sevemedin beni biliyorum.
Bir sevdaya layık bile değilim ben,
Bu çaba nedendir inan ben bile anlamıyorum.
Ciğerimi yakıyor, azap veriyor sensizliğim,
Anlamsız vakitlerde ben sana susuyorum.
Sönmüyor hasretinle yanan yüreğim.
Sen beni duymuyorsun, anlamıyorsun.
Rengine bürünüyor yine düşlerim,
Ve ben susuyorum.
Ve ben kör kütük sarhoşum bu gece,
Sokak lambalarının çaresizliğinde seni bekliyorum.
Gelmeyeceğini bile bile...
En iyisi sen bu gece al kalemi eline,
Benim için bir şarkı söyleyerek,
Bir mutluluk şiiri yaz pembe defterine,

Şimdi nasıl bir şeyim ben gözlerinde,
Cılız bir ışık mıyım gözbebeğinde duran,
Yazılan o güzel şiirlerde saklanıp,
Bir mısra mıyım insanı kalbinden vuran,
Neyim ben Allah aşkına bu dünyanda?
Seni her şeyi bilerek canından fazla seven,
Yıkayıp ruhunu aşkın sularında,
Ruhunun aynasında yalnızlığını gören,
Neyim ben o hüzünlü bakışlarında?
Anlamsız bir ifade miyim şimdi?
Neden bu kadar çok özlüyorum.
Gün boyunca neden dilendim seni,
Canımı acıtan o kör olası maziden,
Mezara girmek vaktidir diri diri,
Sen unutalı çok oldu beni dününden,
Geleceğinde ise hayalim bile yoktu.
Ben düşmüştüm senin şiirlerinden,
Acılarım kadehlere doldu,
Hüznün karıştı, acılarımı yeniledi,
Ayrılık çanları çalıyor.
Yoldaş kıldım sana melekleri,
Ellerim senin için Allaha dua ile açılıyor.
Boş ver güzelim sen beni,
Bak şarkılar bizi anlatıyor.
Şiirler söylüyor ayrılık vaktinin geldiğini.
Sustum ben sana bir ömür sevgili,
Gölgemin üstüne basa basa,
Mutluluklar dileyerek yürekten sana,
Telaşında bırakıp yaşamları yalancı aşkları,
Saklayacağını bilerek ruhumu ruhunda,
Kapatıp sensizliğe kara gözlerimi,
Gidiyorum sevgili...

BAKİ EVKARALI