Yoksul
Karakuru bir kız çocuğu
Yüreğini avucuna almış
Bana doğru koşuyor
Ayağı taşa takıldı
Ha düştü ha düşecek

yüreğim burkuluyor
Öne atılıyorum
Havada tutuyorum körpecik bedenini
Elinde ki gülü İllede bana verecek

Yanağına kondurduğum öpücükte seni anımsıyorum
Duygularını da tutumlu kullanmasını öğütlüyorum........

Yine kıssadan hisse harika dizelerdi hanifi dost tebrikler...
Yoksulluk kader olmamalı dost. Nice insanlarımız var ki açlıktan nefesleri kokmasın diye ve onları bekleyen çoluk çocuğuna bir kap sıcacık yemek yedirebilmek pahasına neler yapmıyorlar ki... işte böyle, bir gül satıp para kazanabilmek uğruna ayağı takılıpta düşenler mi? Ya da trafik ışıklarında bir paket mendil satıcam diye ayağı tökezlenip tekerlekleri altında kalanlar mı? ve bunlar gibi yüzbinlercesi O zaman yoksulluk kaderleriyse, ölüm de ecelleri mi olmalı onları bu kadere terkeden ve bile bile ölüme atan devlet utanmalı bence ve çareler üretmeli üretemiyorsa il, il dolaşıp oy dilenmemli, hiç olmazsa onlar dilenci bile değiller alın terleriyle çalışarak, çabalayarak kazançlarını sağlayan emekçiler, haksız kazançla değil...
Ve finali muhteşemdi dost...Bence de duygularını tutumlu harcasınlar güzel bir öğüttü, çünkü hakkıyla kazanç sağlayan emeğinin karşılığını alır, kişiye özel itimam göstermeye gerek duymamalıdır ama ne yazık ki bizim toplumumuz bunu gerektiriyor herkes sizin gibi düşünmüyor dost biz millet olarak pohpohlanmayı seven insanlarız...
Ve tek kelimeyle yine muhteşemdi soran, sorgulayan mısralardı kutlarım bu yüreği ve güzelliği... Saygımla.