’’Yeşil’’in yandı
Yeşil yandı sana
Git istersen Orhan’ına
yeter ağlama ama
Bursa...

Arap kızı camdan bakarken
Bir yaz akşamı yağmurunda
Süpürüldü yeşilin ayaklar altından
Eski bir köprü yıkımından
enkaza karıştı ayak seslerin
Çift şerit yollara boğuldu
cadde üstü dükkanların
Gidişin var da
dönüş zor olur sana...

Evlerin sadece duvarlarını restore ederler
Hatıraların hiçbiri kabul etmez yenilenmeyi
Ancak dost dillerde yad edilirler
Hiç bir çekiç,balyoz,keser
bilmez duvardaki fotoğrafların neler ifade ettiğini
hangi tarihde çekildiğini

Tepeliği sömürülmüş cılız bir yokuş
Evi öncelikli tutmaz
döşenmiş döşenmemiş hiç umursamaz
dar sokakların geniş dünyalı sakinleri
işi bilenler bilir
komşu komşunun sadece külüne muhtaç olmaz

Sende İstanbul’a özeniyorsun biliyorum
Fatih’i en az sende onun kadar seviyorsun
Senin boğaz’ın olmasa da
Muradiye’n,Yeşil’in,Ulucami’n var
Ve Emir Sultan ancak senin bağrında yatar

Kal yanımda yeşil Bursa
Sil şu yaşları Mudanya’ndan
Uzat bana Muradiye’ni
Yeşil’in matlaşsa da
En çok İstanbul seviyor seni.

Geçen yıl değil
giden yol
Bursa artık yeşil değil
kalan sefil bir çöl...

yasinçetin