Gün ışırken
belini doğrultur kayalar
güne açarken çiğdemler
toprağı hafifçe öperler
edepsizce şakır
sabahın mahmurluğundaki
çalıkuşu
Tello, ytağından doğrulmadan seyreder gökyüzünü
azalır yıldızlar,beşer onar..
son yıldız kaybolunca ortadan
hafifçe doğrulur tello
mahmur günü tepenin yamacında karşılar
kuşları dinler
anasına benzetir
mine çiçeklerini.
Ayşiyi anımsar
kekik kokan toprağa bakıp
kalbinde duyar ilk kıprıntıları
baharı karşılar onbeşinci kez
bu nisanda.
sevdiğini anlar Ayşiyi
tütün sararken
ablasını anar
Nazimiye ye gelin gitmişti
onyedinci yazında
ağıtlar arasında
sessizce
Pülümürden .
Ayşiyi sever toprak kadar
eve girerken yağmurun yağdığını anlar
toprağın saldığı kokudan
Ayşiyi toprağa benzetir
toprağı ayşiye
hafifçe güler
yağmur damlasına
derki tek dileğim
Ayşi de duysun senin kokunu ..