Ayrılık Vaktinde Hüzün

Ne zaman ayrılık vaktinin geldiğini düşünsem,
En umulmadık yerinde hayatın...
Duysam kalbindeki yürek atışını,
Ve sokaklarda tutuştuğumuz el sıcaklığını,
Seni çağırırdım uzaklardan...
Zaman ayrılık vaktini belli ettiğinde,
Bir hüzün çökerdi sensiz gecemin Üstüne...
Havasını soluduğum bu şehirde kayboldu,
Yıldızlarım sensiz gecemin üstünde...
Senden geriye
Bir tek duvardaki resim kaldı anı olarak...
Uzaklardan duyuyormusun bilmem ama !
Radyoda çalan slov bir parça,
sanki Senin terk edeceğini anlamışta
İçli içli çalıyordu...
Gözlerim dolar gökyüzü ağlardı
Sensizliğin üstüne gecenin bir yarısında.

Zaman ayrılık saatini gösterdiğinde,
Çaresizliğimi anlatıyordu yıkılmış bedenim dört bir yana...
Senin için şiirler yazdığım gecelerde
Sevdayla bakan gözlerim kör oldu ağlamaktan.
İçimde fırtınalar kopardı sen gittiğinde.
Sevdamız için uzattığım ellerim
Çaresizlik içinde uzanıyordu giden hüznün arkasından...
Şimdi en yakın dostum oldu masamda hüzün.
Mezemde yer edindi yıllarca.
İçli içli yudumlarken kadehimi sevdiğim,
Yırtık resmine bakıyordum sana hasret gözlerle...
Zaman ayrılık saatini gösterdiğinde sevdiğim,
Sen olmazsan; bilki...!
O gün benim öldüğüm gündür,
Sensiz akşamın karanlığında.

hakan karayanız

28.04.2009 düzenlendi...

00.10