Hani oturmuştuk ya bir kır kahvesinde,
Hani hayaller kuruyorduk ya birlikte,
Güzel hayaller.
Hani yudumluyordum ya çayımı,
Yemyeşil gözlerine bakarken. Bir şarkının nameleri geliyordu,
Ulu çınarın dallarındaki hoparlörden,
Kulaklarımda hala o şarkı var.
Hani seni sevdiğimi söylemiştim ya orada,
Hani sevgi ile sarılmıştın ya boynuma,
Hani sen de itiraf etmiştin ya bana sevgini,
Hani öpmüştüm ya seni ilk kez dudaklarından,
Hala dudaklarımda, dudaklarının sıcaklığı var.
Hani gezmiştik ya seninle kol, kola sahilde,
Hani dolaşmıştık ya seninle sarmaş, dolaş,
Sarmış, dolaş çiçekler, güller arasında.
Hani demiştin ya sen bana;
"Seviyorum, seviyorum, seviyorum seni deliler gibi"
Bu sözlerin senelerdir kulağımda inan bir tanem.
Hani ayrılmayacaktık biz,
Hani kimse ayıramazdı bizi,
Hani sadece ölüm ayırırdı bizi,
Sadece lafta kaldı, lafta bunlar.
Ben yıllardır unutmadım,
Unutamadım seni.
Bilmem sen unuttun mu,?
Unuttun mu beni?
Bilirim!
Uzun yıllar geçse de,
Unutamazsın,
Unutamazsın asla beni...

(İZMİR / 13 Ekim 2008)

Ertuğrul ERDEL