çocukken hastalandığımda herşey bitiyordu benim için.
öleceğim diyordum,başka yolu yok.
çoğu zaman geçtiğinin bile farkına varmadığım zamanlar.
önümde aşılmaz bir dağ oluyordu sanki.
korkuyordum ama ölmekten değil.
hep hasta kalmaktan

sonra büyüdüm anladımki her hastalık öldürmüyor insanı
ve hiç bir hastalık sonuza kadar sürmüyor;sanıyordum.
taki sen daha önce hiç yaşamadığım adına aşk denen
o hastalığı gözlernle yüreğime akıtana kadar

sonra sonrasını biliyorsun işte
ben hasta oldum sen bulunmayan ilaç
sen sevgiden bıkmış ben ise sevgiye aç.
öyle zor bir aşktı ki bu,durmadı tırnaklarımızın kanı
birbirimizi sevmeye fırsat bulamadık.

sende açı çektin biliyorum
seninde yandı yüreğin
ama zaten yanan canımıza
yenisini eklemek niye
niye bu ayrılık? işte onu anlamıyorum.


ADIMI BAHAR KOYMUŞLAR HEP
YENİDEN ÇİÇEKLER AÇAYIM DİYE
AMA HEP SON BAHARLARDA YAŞIYORUM.
BUDA KADER OLSA GEREK
KADER DEYİP GEÇMEK GEREK