Ben savaşırım boyumdan büyük aşkımla


Olumsuz hava şartlarında seyhat etmek gibi bir şeysin sen.Tüm olumsuzluklara rağmen sevdim seni...Sanki dev bir dağın ardında gizli bir hayatın var. Ben bu hayatın içerisinde yer alamıyorum. Ne zaman yaklaşssam yamaçlarına, karla kaplı o tepeden bir çığ üzerime geliyor ve uzaklaşmak zorunda kalıyorum; ve git gide yoruluyorum...Gelebilsem yanına, bana ayrılmış olan yere yerleşssem....Düşünmek bile yoruyor beni.

Aşkın sırt çantamda. Bazen bırakıp bir yere atmak istiyorum. Bazen yanına koşup yükümü hafifletmek...

Her gelişimde bir parça daha sevgi yüklüyorsun, sensizliğimde üşümiyeyim diye. Ve bir parça daha aşk, aç kalmıyayım diye. Sensizlikte oluşan sessizliğim, içsel çığlıklara dönüşüyor. Bağarıyorum, duymuyorsun.

İnsanoğlu var olduğundan beri yaşam mücadelesi veriyor. Bu mücadeleyi sürdüren yüreklerde ise hep aşk vardı. Benim mücadelemde de sen varsın.

Ekmeğimin içinde acılı bir sevgi oldun bazen. Uzun dakikalar ve saatler hatta aylar süren sensiz gecelerde, yastığım gözyaşlarımla ıslanıyordu; ve sen ateş ediyordun arkamdan. Geride kurşunları bitmiş bir silah ve yaralı bir aşk kalıyordu.

Haykırıp tüketmek istiyorum, saldırıp yok etmek, dokunup parçalamak
Yenilmiş orduların savaşçıları gibi bitkin düşüyorum.Beynimde, bütün olanlara rağmen yılmıyor sana olan aşkımı yenmek için savaşıyorum. Fakat artık ne savaşacak gücüm var nede teslim olacak cesaretim var.

KORKUYORUM ANLASANA....YÜREK YARASI..

Yoruma gerek yok....ben sustum siz konuştunuz....tebrik ediyorum.....