Akşam oldu dostlar, bastı karalar.
Karşıda karardı, hüzünlü dağlar.
Gurbeti gurbete, bağlayan yollar.
Sarar içerimi, sıla hasreti.

Gündüzler geçse de, geceler hüzün.
Evimden uzak da, hiç gülmez yüzüm.
Haber gelecek mi, haberde gözüm.
Yakar yüreğimi, derdin kasveti.

Yabancı ellerde, ekmek parası.
Günler geçse, bile gönül yarası.
Bu nasıl bitecek, var mı devası.
Benim dertlerimi, bilir hikmeti.

Kavuşmak elbette, bütün emelim.
Geceyi gündüze, ekler beklerim.
Halime razıyım, şükür ederim.
Naçiz hallerimi, görür şevkati.

Urfa dağlarında, halim böyledir.
Şairi özlemler, dertli söyletir.
Haber alamazsa, garip dertlidir.
Rabbim nasibimi, eder nimetli.

Türkmendağlı sıla, hasreti böyle.
Duymazlar derdini, fırata söyle.
Elbet günler geçer, özlesen bile.
Benim sözlerimi, duyar devletli.

HİLMİ CAN.
8.8.1987.
ŞANLIURFA.
(1835)