Bir meclise vardım, imdat istedim,
“El açıp Allah’a yalvar” dediler.
Ağladım, sızladım, umut kesmedim,
“Elbet tutunacak, dal var” dediler.

“Terk et benliğini, kul ol Mevlâ’ya,
Kapılma hayale, kuru sevdaya,
Mecnun’u olursan, aşkı Leyla’ya,
Kerbela’ya benzer, çöl var” dediler.

“Gönül bahçesinde bahçıvan isen,
Gülşen e dönmez mi? elemin neşen,
Elvan elvan çiçek, aşk desen desen,
Dikenler içinde, gül var” dediler.

“Bizim imanımız, taklitten farklı,
Verene teslimdir, insanın aklı,
Senden özge sende, cananın saklı,
Canını kaplayan, çul var” dediler

“Âşığın aşkına, hudut çizilmez,
Maşukuna bağı, asla çözülmez,
Devasını bulan, dertten üzülmez,
Nice şifa veren, kul var” dediler.

“Zikri daim ile, geçse her anın,
Bedenle, gönülde artar dermanın,
Tevhitle yazılan, ulu fermanın,
Üstünde ilahi, pul var” dediler,

“Sır alırsan sakla, verme dışına,
İlkbahar serpilir soğuk kışına,
Kaf dağına uçan, Anka kuşuna,
Nurlarla bezeli, yol var” dediler.

“Delilin Muhammed, O sana Candaş,
Müminler mümine, ezelden gardaş?
Cemiyet içinde, ararsan sırdaş,
Gök kubbe altında, bol var” dediler.

“Pervane misali, aşkla yanarsan,
Sen, ayaksız başsız, Hakkı anarsan,
Erenler bezm’inde, nasip ararsan,
Yaralı diline, bal var” dediler.

31.10.2006 Mustafa Yaralı