Kaç kez
Başına geçtimse
Ruhumun dinmeyen figanını
Hasretmek istemdimse
Kalbimin hicran damlalarını
Ve hüzün yakarışlarını
Akıtmayı diledimse
Olmadı, başarmaya ramak
Kaldığını düşündükçe, olur ya
Dedim ve geriye çekildim

Katmerleşiyordu
Ruhumda hicran
Sessizlik içinde
Nereye temaşa ettimse
İçim gidiyordu her an
Gözyaşlarımı bırakmak istiyordum,
Kimsenin görmesini hiç istemiyordum
Çekiliyordum,
Kalabalıklardan uzaklaşıyordum,
Nerdeydin söyle ey anılan o can

İsimsiz
Mektup yazmak istedim
Biraz kaygılanmanı diledim
Ve yâd edebilmen için
Neden merak içindeydim
Ne kadar kıymeti
Harbiyesi olan bir nefestim,
Hiç söylemedin, ne sancılar ektin
Niçin bir sual eylemedin,
Hissiyatımı derbeder eyledin,
Niye sessizce çekilip gittin

Bir acaba
Demeden ve üzmeden
Ram olduğum edebin derin
İzlerini refakatinle
Sürmeyi nasıl arzu ettim
Lakin hangi
Lisan-ı hal ile söylemeliydim,
Çaresiz bir sessizlik içine çekildim
Bilsen ne kadar beklemiştim,
Bir kelam etmeni
Ve yılların umuduyla kederlendim

Sana evet,
Bir şey söyleyemem
Serdetmediğin hissiyatını
Asla deruhte edemem
Ve kalbi inşirahını bilemem
Gönül bu,
Sanki hissiyat çağlayan bir su,
Merak alıyor içine,
Aşk nasıl bir korku
Beni benden alıp götüren,
Bir efkârın meyline gark eden
Ve kendine çeken söyle ne

Umut sanki
Yıllara gebe kaldı
Ruhumu içinden çıkılamaz
Bir hicran kuşattı,
Kalbim nasıl burukluk yaşadı
Kim nefesimin
Suskunluğunu anladı, hüznümle
Baş başa kalarak hıçkırıkla ağladı
Susmalıyım artık vakit çok geç,
Firkatine bağlandığım
Bilmeyecek kalp gülmeyecek

Mustafa Cilasun