BİLGEYE VASİYET
kendimize yüklediğimiz metafiziki anlamlar vardı
bir de henüz olgunlaşmadan dalından kopardığımız ağlamaklı bir meyve karanlıktaki ışık yüzüme senden çalarken kaybettiği yıldızı arayan bir seyyah anlatırdı belki ıssız çölün ortasında ümitsizlik nedir diye dilime sürçen kelimeler ezildi gitti gözümü alan hüzmelerine taşlar tıkadım ışığın belimi büken heybeler yok artık ya da tenime batan yünlü kazak koyduğum yerde değildi kalemim hepten ya da biriktirdiğim hatıralar değildi hayat canın sıkılınca nefes aldığım kapıyı kapat,soğuk geliyor içim ürperiyor, tüylerim olsa dikileceğini söylüyor bilge duymadıklarımdan bahset diyorum bir bakışta göremeyeceklerimden bir çırpıda silemeyeceklerimden gözümü kapatığımı söyle bilgeye okuduğun son kitabın en son hikayesiden de bahset yazarın giriş cümlesinden, yazmayı unuttuklarından da korktuğu kelimeleri sen yaz onun yerine tuale sen vur fırçasını ortada sırıtan renk kalmasın aklı sende kalmasın ressamın içindeki sesi arasın kulakları tıkalıyken çıkamadığı zirveler ayağına değsin çok kolay olsun sevinmek kapıyı kapat bilge kimse görmesin üşüdüğümü ölüm treninden sen el salla bana varınca haber sal ki kalmasın aklım sende belki unuturum yine üşümeyi ya da yine kapatırım gözlerimi |
Sevgiyle