Karabağ dağlarında seslenir türküler
Yatar topraklarında kefensiz Türkler
Karabağ nice balaya olmuş mezar
Karabağ yaşar yüreklerde alev alev
Özlemi alıp yerleşti Bakü’ye kardeşim
Ermeni mezalimi yaktı Karabağ’ı
Dost olur mu Ermeni’den
Kapısız koydu nice türkü ermeni Karabağ’da

Soykırım tellalı ermeni, ardına aldı yankeyi
Kapı ister utanmadan yüzü Türkiye’den
Balasına verdiği ayrılık acısına aldırmadan
Geçip gezecek vatanımda kardeş vatana
Yaptığından utanmadan
Soykırım teranesi, Karabağ efsanesi
Yok, olmadan düşlerinden
Açılamaz ermenin kafesi

Bakü’de yurtsuz, topraksız gardaşlar
Gözyaşı döküp Karabağ’a ağlar
Öz toprak üstüne dizilmiş nice yaralar
Kapanmadan açılamaz kapılar
Karabağ evlatları dönmeli önce barkına
Açılmadan sarp ermeni halkına
Ermeni’den dost olmaz
Dostum dese de güvenilmez
Bir karış taviz Ermeni’ye verilemez
Kapı açılsa da ermeni oradan giremez

Vatan bir, millet bir devlet ayrı
Büyük vatan Türkiye üzme Azeri’yi gayri
Karabağ’da nergis açar gül açar,
Türkiye Ermeni’ye kapı açar
Türklüğün yüreğine ateş düşer
Açamayın kapıyı Ermeni’ye
Bakü’de, Şuşa, Han kentinde, yetimler büyür
Türklük sırt sırta vermekle büyür
Hançer sokmayın gardaşıma arkadan
Meni yaman güne goma, ey bala!