Ah yar seni sevdim diye
bu acı,bu figan niye?
Yaşarken şimdi ben cehenlemlerdeyim.
Tene dar geliyor artık bu can
Bıraktığın yerde kaldım
bana sorma ölüm nedir diye?
Üz üzelidiğince beni,
Git gidebildiğince...
Sana ah etmedim şimdiye kadar,
Tek dileğim var çok sev ama sevilme.
O zaman anlarsın belki beni,
Yaşarken öldürdün sen beni.
Şimdi çıkmazlardaymışsın duyuyorum.
Her sevilmediğini hisettiğinde hatırla beni.
Ne zor olduğunu taa yüreğinde hisset ki;
’’ah YAREN’im nerdesin şimdi’’diye
Arada hatırla beni.
İçimdeki acıyı o zaman anlarsın,
Vuslat üstüne vuslat eklersin,
Aldığın nefes bile canını yaksın,
Göz yaşlarını tadasın.
Yaş kemale erdi bile,
Hayata yenilmek niye?
Yaşarken ölmeye ben alıştım sen de alışacaksın.
Yeryüzünde ne istersen senin olsun,
Mal,mülk,şan,söhret...
Hatta istersen dizim dizim evlat,
Bir yüreğin sevgiye kalsın hasret.
Sevdiğinin yanında ol hep,
Dokunurken ona için titresin.
Tıpkı benim gibi sevilmediğini hissedesin.
Beni her hatırladığında için yansın.
Anlayacaksın o vakit beni
Hatırlayacaksın ne çok sevildiğini,
Gözlerin buğulanacak belki,
O sırça köşk yılılacak,
Birazda gururun yıkılacak ama..
Dönemeyeceksin geriye,
Bakamayacaksın yüzüme,
Eğeceksin başını önüne,
Hatırlayacaksın sana söylediğim son sözleri,
’’SEV AMA SEVİLME’’......




YARENİMSİN(11/04/2009)(SAAT:13.00)
(GİDENE KALDEMEYİN,ZATEN GİDECEK YOLUNU KALACAK YERİNİ BİLİR)