Son kullanma tarihi gelince ağır ağır,
Bir kenara konulmak, zordur bu kolay değil,
Kimse yüzüne bakmaz istersen bağır, çağır,
Ne şaka, ne yalandır, gerçek bu alay değil.

Tek bir şey varsa eğer kalbinde sevgi gibi,
Bu olur belki ancak yaşamanın sebebi,
Sevdiğin o kişiye bozma sakın edebi,
Kalbini kaplayan şey, aşktır bu kalay değil.

Şair, toplum yazarsın sevda dese de dilin,
Sevgi senin sanatın, dizelerse eserin,
Gönlü sevdiği ere giderken taze gelin,
Sade bir yuva ister han değil, saray değil.

Derdini bilemem ki ne çekersin yaşamdan,
Yuvana çekilirsin, kaçarsın er akşamdan,
Ne fener, ne lambasın, ne mumsun, ne de şamdan,
Nurumsun, ışığımsın, ne güneş, ne ay değil.

Belki yaşamın güzü, bahar değil, yaz değil,
Dizemde yazdıklarım kimseye ikaz değil,
Sana yalvarıyorum, ellere niyaz değil,
Ben gönlünü isterim, ufacık bir pay değil.

Yaşlanırsak ne yazar gönül taze kalınca,
Sevginin dudağından öpüp de kâm alınca,
Elim, ayağım şaşar yar karşımda olunca,
Dilim tutulur sanki hâlbuki calay değil.

Sen kalbimde her zaman sevgilisin, nihansın,
Hiç sonu bulunmayan ulaşılmaz cihansın,
Melek diyeceğim de bilirim ki insansın,
Gül yüzüne bakınca diyemem Miray değil.

10.Nisan.2009 23.10