Cesedimi taşıyordun gözlerinde
Ayrılığın darbesiyle kırılan hayallerimin,
iç kanamasına bağlıyordu adli tıp raporları
Oysa intihar ediyordum gözlerinin siyah uçurumlarında..


Sen , rüzgarını estirirken, beyaz tenli kadınların kızıl saçlarında
Ben seni, polis baskınlarında saklanan kitaplar gibi seviyordum..
yakalanma korkusuyla..

Kimse bilmiyordu sessizce sevdiğimi seni..
Sağır ve dilsiz..

Koparıyordun ipini uçurtmamın her defasında..
Çocukluğum ağlardı o vakit, hiç çocuk olamadığım uzak diyarlarda..

Ne zaman yüz çevirsen,
An olurdu ölüm..
Okşardım sevdamı, sokak çocuklarının üşüyen elleriyle..

Kendime seviyordum seni..
Öyle bencil ki
öyle bitimsiz..

Sen okşarken beyaz kadınların kızıl saçlarını,
Bilmezdin gözlerimde büyüyen yangını..
Saatlerin sensizliği çığırtan tik taklarında daha bir yandığımı..


Biliyordum gidecektin..
Ve süzülecektin göz yaşlarımın toplu intiharında..
Gidecektin, yoksul ve yorgun eylül sabahında..
Sokak kadınlarının takma isimlerini verdiğin kaldırım taşlarına basa basa..
Yüzyıllardır uyuyan yalnızlığıma satıp beni,
Ne varsa teneşire dizecek ve gidecektin..


Herkesin bir hikayesi vardır ya..
En sahici yalanlarınla bir masal anlatmalıydın bana..
Hiç dokunamasam da, hayranı olduğum kahramana,
Alnıma bıraktığı nefesiyle uyumalıydım..
Hiç uyumamışçasına..

İntihardayım sevdiğim,
Siyah gözlerinin uçurumlarında..
İşte şimdi gitmelisin..
Hiç var olmamışçasına..