0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
887
Okunma
çocukluğumun kedisi yerin
bazen benim bazen annemin kucağıydı
kış geceleri sobanın arkasıydı
mırmırların ninni gibiydi
aradan yıllar geçti
kayboldu kedilerim
onu gördüm bugün
oydu çöplükte yatan
yanına yaklaşırken
onun gözleriydi nefretler saçan
oydu süratle kaçan
o değil belkide insanlığımdı.
sadece utanıyorum
insanlığımdan,
galiba bir sen kaldın bende yadigar
utanmak
Feyzi Kanra
