Sanma bir tek sensin bu dünyada,
Derdi, hüznü kadehlerden içen,
Kader ortağımsındır belki hayatta,
Bir sen misin hayallerinden geçen?
Sadece senin içinde mi kurudu?
Aşkın ebruli çiçekleri,
Bir tek sana mı ait hazan mevsimleri?
Gürül gürül akan dünyada,
Nice insanlar var senin, benim gibi.

Aşk kurban isteyince,
Görmez hiç kimseyi sevgili,
Gelir Azrail misali sessizce,
Alır yüreğindeki sevdanın ruhunu,
Sonra kurumaya yüz tutar,
Çekili verir bedenlerinden can suyu,
Yeni diktiğin çiçekler,
Havadan solur sonu...

Pencerenden bir esinti girer,
Saçlarında dolanınca ağır ağır,
Yârin elleri sanırsın.
Yağmurlar yağarken şakır şakır,
Onun hayalinle ıslanırsın.
Dertler gelir oturur başköşeye,
Bir sancı belirir yüreğinde,
Durduramazsın kendini ağlarsın.
Bir tek sana mı ait bu duygular,
Kendini yalnız mı sanıyorsun.
Bak etrafına niceleri var,
Kendini kandırıyorsun.

Bir sen gideceksin sanma,
Bu dünya kime kaldı söyler misin?
Bak ben üşüyorum yine yokluğunda,
Sensizliğim uçurum, tükenmekteyim.
Ayağımı atsam boşluğa,
Bilirim gözlerindeki yokluğuma düşerim.
En iyisi sessizce beklemek,
Ruhumu teslim alacak zamanı,
Ah ne hayat doluydu seni sevmek,
Düşününce bile buluyorum hayatı,
Ama şimdilerde gücüm yok sevgili,
Bir dert gelip bulmuş beni,
Ne kaldı senden geriye,
Hangi müzik çaldı benden seni,
Kimlere ediyorsun ruhunu hediye,
Ne o ağlıyor musun kayıplarına,
Canım yaşananlar yaşanır elbet,
Bir tek sen yaşıyorsun sanma,
Senin gibi yaşayanlar çok,
Kendini kandırma...

BAKİ EVKARALI