Damarlarım taşı kırmış, giderim!
Nice seher görmemişler altımda!
Boydan- boya mezarlık idi zemîn,
Yapraklarım bakar- ben yaş dökerim...

Nice Medfûnlar, gözlerken bizi,
Şaşıran gâfiller çökerler dizi,
Akıllı olanlar ağlaşır özü,
Bir yol çekilmiş ki, beton yol izi!..

Ne kestâne kalmış ne dağ cevizi,
Bu kalın gövdemi, daraltır bezi!
Her iki yanımdan, geçen o yollar,
Sabah, öğle-akşam, sınarım sizi...

“Hâtuniyye” denirdi, mahalle adım’,
Beşyüz yıl önceden, bu hâtıratım,
Bir değerli insan ve üstün Kadın,
Denilir: Atapark, mezarlık- parkım!..

Kalemle yazıldım, beyaz kâğıda,
Ne lüzum, efkâra- ne söz- ağıda,
Beton, harç döküldü, Şehîd üstüne!
Solumda mezarlar, önüm- sağım da...

Kadir’im. Ne yazsam, yol geçer 0`r`dan!
Ayak basmak elem, feryâdım ondan!
Şehîdlik üstüne, kurulmuş Vatan,
O, geçti: ”SER”inden, korkarım O’ndan.

Kadir Yeter. TRABZON.

1- Trabzon Haber Gazetesi’nin, 22 Ağustos 2005 Pazartesi gün ve 131. sayısının, 7. sayfasında;
2- Trabzon, Türksesi Gazetesi`nin;12.8.2006 Cumartesi gün ve 11251.sayısının 7.sayfasında yayınlanmıştır.