Seninle sevmiştim bu şehri
Gönlümün erguvanı
Efsununla silinmiştin zehirli gömütlerimi
Şimdi bu şehir mi öksüz
Ben mi öksüz kaldım bilemiyorum sensiz

Yitiklerinde kaybolmayışım sanaydı bu şehrin
Neon ışıklarına sevdalanmam sana
Dönüpte bakıyorum şimdi
Bu şehrin diyecek tek sözü kalmadı bana
Bu şehrin dili lal şimdi
Yarışta ağıt döken tüm yürekler
Küskün suratlar yılgın omuzlar
Şu kaldırım şu cadde şu sokak kısık sokak lambaları
Ağaçlar kuşlar çiçekler
Sonsuz ıssızlığın yortusunda
Yasta
Salıncaklar bomboş artık
Rüzgar hırçınlaştı metal gıcırtısı bozuyor sessizliği
İhtilal gibi
Bu şehir sensiz tarifsiz
Şimdi soluksuz

Gök her gece puslu kasvetinin ağırlığında
Ay donmuş
Yıldızlar yaslı gizlenmiş
Ağlayabilseydim keşke
Keşke
Boğulacağıma gözyaşlarıma
Haykıra haykıra sevdiğim

Bu şehir şimdi tarifsiz
Dön de gel
Dön de gel sevdiğim
Bu şehir nefessiz
Nefes alamıyorum
Sensiz

Nefesim

Zekiye Koç