Doğuşun bana olmuştu ilham
Severek büyüttüm kalbimde
Karşılıklar verdin işine geldikçe
Bitince işin, bitirmiştin o sevgiyi
Çekip giderken, hiç bakmadın bile.

Sözler esiri olmuştun her daim
Her kelimesine inandın şartsız
Taş bebektin vitrinde manken
Okumak ile olunmaz inan insan
Aşk, senden başka bilemez lisan.

Hamuru yoğurur gibi yoğurdun
Yerden fışkırdı, adi kara çalılar
Senin için serildi kırmızılı halılar
Seni senden bile daha çok sevdim.

Senden sonrası tufan olsun dedim
Bilerekten sarmısak naneyi yedim
Eser iken, meltemsi hafif rüzgarın
Aşkım, senden bana kalsın yadigarın.

Unutma ki, sen yaşayan ölüsün artık
Aşkla kokan kor ateşin sönen külüsün
Bedenini sarmış ahtapotun hazlı kolları
Aşksız aşkla sensiz yaşadım tüm yolları.

Denemek istediler, aşktaki direncini
Teslim oldun, ilk denemede bile koptun
Varsın bu hayat, sonrası ile olsun bayat
Sen başkasının koynunda alasın haz ile tat.

Pişman olacaksın elbet yanarak maziye
Yapmacık dahi, bulamazsın aşk hayalimi
Ben seni senden çok sevdim ayrılaraktan
Sevişmekle geçti ömrüm, sevmedim kimseleri.

Kaderin cilvesi, saz çalıyordu makamsız
Kalbimse sensiz acı çekiyordu mekansız
Sonsuza dek, yazdım aşkımı kara deliğe
Cin ve periler bile kıskanacak sonsuza dek!..

30 Kasım 1987
Bir akşam üstü/Sıhhiye Köprüsü’nde ayrıldık!..