Bir gün mecnun gibi yollara atarsam yüreğimi
Yeter diyerek isyancılara karışırsam
Bil ki bütün yönler sana doğrulur.

Ferhat gibi dağlara vurursam kendimi
Yangınlarım henüz sönmemiş demektir
Bütün özenişim sanki doğuştan suçludur.

Bir dost bulup yanıma Kerem gibi
İzlerini nefes yaparsam ayaklarının
Bil ki sırtı dönük gölgelerin hâlâ acı kokuludur.

Bil ki içimde okunan sala senin yüzündendir
Aşkımın yetim kalışı
Kâğıtların beyazındaki inatlık
Mısralara küskünlüğü tanıdığım bütün harflerin
Hep gözlerini göremediğimdendir.

Sağ elim kaşlarımın her zaman üzerindedir
Gönderdiği sinyallerin dönüşünü bekler bakışlarım
Hayaletler sarar tam yarısını gecenin
Uykusuzluğum bil ki sağımı solumu çekiştirmelerindendir.

Çarşaftaki mutluluk seni çizdiğimdendir
Varmışsın gibi gül kokan sırtına atarım kolumu
Şafakla beraber düşlerime yerleşmen var ya
Umudun sırrını ancak çözdüğümdendir.

Gündüzlere nefretim günlerin sensizliğindendir
Horoz sesleri koparıyor seni gözkapaklarımın ardından
Caddeleri, yolları, evleri niye yapmışlar diye sorarım
Bil ki kendi gölgemle yoldaş olmam kimsesizliğimdendir.

Turgut Uzdu



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.