9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1416
Okunma

Çocuk düşlerimdi ;
Issız bucaksız bir sahil kentini
Bir baştan bir başa birbaşıma yürümek.
Görmeden ardım sıra gelen tekil yalnızlıkları
Habire çoğalarak büyümek.
Sevdiğim bu sahil kentinin kadını
Duyabilsin diye Kürt’çe ağıtlarımı
Bağırıyorum ellerim hep ahizede.
Titriyor moraran dudağım
Sesim donuyor camları kırık kulübede.
’Neden ? solgun durur gözlerindeki rengin
Neden ?silinmez bakışlarındaki tasa’
Neden ? bunca zamandır uçamadık mavi atlasa
Neden ? suçu sadece kanatlarımıza yükledik
Halbuki;
İçimizdeki yara umduğumuzdan da derin.
26.03.1998 Eski Foça
www.hanifisanatevi.com