Kördüğüm oldu bu vak’a

Çözemedim, çözemezdik.

Yumru yumru ukdeler,

Göz göz olmuş, tazelenen

Kaşındıkça kanayan yaralar.



Umutların tükendiği bugünde

Kızgın kezzap dökülmüş,

Açık yaralarıma;

Apaçık güneş gibi,

Çıplak, yalansız, dupduru

Ve yalnız ’’yaralarıma’’.





Unut diyor kafam,unut

Onu da, yaralarını da.

Yaralamaz bundan fazla;

Kanatamaz, kanın mı kaldı

Damarlarında?



Soğuk, serinkanlı ses

Diyor ki: Hataydı, geçti.

Maceraydı, yaşandı bitti.

Yaşanması gereken bir hayat;

Ödenmesi gereken borçlar var;

Var git sen kendi yoluna,

Ben kendi yoluma.





Dinliyorum, susuyorum.

Hak da veriyorum bazılarına.

Borçlar; benim de var,

Ödeyeceğim hepsini.

Ama gönlüme de borçluyum

Onun yoluna gidemedim.

Gitmeye bırakmadılar amma;

Ben de silemedim,izlerini

Başaramadım mutluluğu

Sakladım umutlarımı,

Bir bilinmez âleme.





Gömdüm onu da sarılmamış .

Küllenmemiş her dem taze

Yaralarımı da.



Kapattım bu defteri,

Sahibine, muhatabına;

Açılmamak üzre.



Ödesin borçlarını, ödeyeyim

Ben de borçlarımı.

Bizim borçlar bitmez ölene dek;

Eserken rüzgar, yelkeni açamamışsan

Gülleri koklayamamışsan baharda;

Ömrün sonbaharında da tomurcuklanan

Gülleri koklayamazsın; koklatmazlar sana.

Tadına varamadığın mutlulukları yaşatmazlar sana

Yeşeremeyecek madem umutların,

Yakanı bırakmayacak günahların;

Ağırlaşacak kamburun, gönül yükün.



Rüyalarda buluşursun, Hayallerde kavuşursun

Sus gönlüm, sus konuşma muhatabınla;

Ayıptır, günahtır başka hayatlara borçlu olanlara.

Güzel ama günah; gerçek ama hayal bunlar;

Avunup durma gönlünle, konuşup kahretme

Ona da.Sus artık sus ki bitsin bu şiir!

Sus gönlüm sızlanma yeter, masallara

Kanma bu kadar, aldanma, ağlama

Mutsuz sonlara.Unuttun mu,

Bu yaşananlar ’’masal’’ değil, bir ’’şiir’’.

Sen kendi ’’öykü’’ne dön, onu bitir;

Gerçek olan o ve borçlar...’’

Kahreden borçlar; günahsız borçlar!

Borçlarına borçlusun bundan sonra...