2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
778
Okunma
Gel
Belki yaz gelir
Soğuk acılar ardından
Çiçekler konar yeniden ömrümüzün dallarına
Nasıl olacağını sorma yalnızca gel
Yasakları uyutta gel
Üşüdüm yalnızlıktan sensizlikten
Belki yaz gelir gel
Ben öz acılarıma üvey gülüşler arıyorum
Kimsesiz acıların sığınma eviyken içim.
Güldüm deliydim , ağladım yoksun
Şimdi yıkılırken hayat üstüme usul usul
Ben hala aynı yaştayım benden gittiğin gibi
Bir kişilik bile yer yok ömrümde
Çekemem yeni bir ses
Alamam başka solukta nefes
Gel sen gel
İstersen mavi olurum istersen yeşil
Gök kuşağını gölgeliyor karanlıklar
Gel
Belki yaz gelir.