Oturmuşum masaya elimde kağıt kalem.
Yazıyorum birşeyler ,umurumdamı alem.
Düşünceler uçuyor ,yazıyor artık kalem.
Sanki yalnız değilim burası başka alem.

Kalbimden geçenleri anlatamam kimseye.
Belki kalemim eder onu güzel ifade.
İnsanlar bir tanısa beni içten içede.
Ayrılmazdı yanımdan, bırakmazdı hiçkimse.

Seviyorum herkesi beni sevmese bile.
Ona yardım ederdim,bana etmese bile.
Eğer ağlayan bir göz takılırsa gözüme.
Ortak olurdum ona hiç istemese bile.

Sokakta kedi görsem alıp gatirdim eve.
Kopmuş bir çiçek görsem,diktim onu yerine.
Acıkmış insan görsem,verdim ekmeğimide.
Bende açım demedim, sevindim o an bile.

En güzel düşünceler hep yazılardan geçer.
İnsan yakın dostunu bir okuyandan seçer.
Bir insan okumazsa ömrü boşuna geçer.
Okuyanı bol olan ülke ileri gider.

Okuyarak çok gezdim ,yurt dışına gitmeden.
Ülkeleri tanıdım hiç para ödemeden.
Kültürler farklı farklı ama insanlar aynı.
Kitapları okudum iyi kötü demeden.

Hayalimde film yaptım kitapları okurken.
Yeni bir dünya buldum,şiirleri yazarken.
Sevgiye dosta koştum,sözcükleri ararken.
Kötü söz söylemedim,şiirleri yazarken.

Fikirlerimmi yanlış ,yoksa benmi tek kaldım.
Çalıp çırpıyor herkes ,bunlara şaşakaldım.
Okulda ders vermekten, eğitim veremedim.
Belki yazılarımla eğitirimmi dedim.

Okuyan pek çok gibi yazıyor yazıyorum.
Belki birkaç insana ancak ulaşıyorum.
Olsun o bile yeter,alırlarsa eğer ders.
Bunları söylemekten inan utanıyorum.

Okuyarak gidelim öbür dünyaya bile.
Dünyamızı örelim sevgi çemberi ile.
Gelin kardeş olalım herbirimiz elele.
Bu yurdu koruyalım,kalkındıralım diye.