Güzel ceylan rastlamadım eşine
Sevda yolunda bir çicek soluyor.
Sürüp yağız atı, düşsem peşine
Bir ince matem beynimi yoluyor.


Gözlermiş parlayan seni sevince
Bir gece ki sabahı zor buluyor.
Düşünce içime, bitmez işkence
Bu divane gönül senden korkuyor.


Ulaşınca ben bir Kızılelma’ya
Ufkunda nice yalnızlık boğulur.
Varınca o vatan denen Turan’a...
İçimdeki pis nefs, arsızca kovulur.


Önce ceylan esir düşmüş yabana
Beni ona iten bir gizli aşktı.
Sevdası heba, çok zor geldi bana
Aylar geçti gönlüm ona ulaştı.


Dedi ceylan "gönlüm seni özlerdi"
Bir özlemin halesi vardı gözde.
Eritti içimi o masum hali
Nice sırrı döktü, ettiği sözle.


Ayrıldık! ogün bu gündür göremem
Bir tatlı gençliğin gönül sazıydı.
Hangi sevdaları besler bilemem
Beni titreten bu aşk acısıydı.


Sonra ceylan gelin olmuş saraya
Ulaşınca ben o kızılelma’ya.
Ceylan haklı, kullanmak gerek aklı
Bilmez ceylan içimde neler saklı.

.............
K.Kurultay