Bir can bıraktım her köşe başına
Yanlarına bedel koya koya gel
Bin umut bağladım her yol taşına
Kilometreleri saya saya gel

Dağlardan taşlardan adresi sorup
Bir kır kahvesinde birazcık durup
Kavuşmaya dair hayaller kurup
Yaklaşma tadını duya duya gel

Ağaç dallarında özlemler durur
Hayat damarlarım hasretten kurur
Ayrılık yüreğin köküne vurur
Ruhuma bir huzur yaya yaya gel

Toprak su ısındı düştü üç cemre
Tüm yaratılanlar uydu bu emre
Ağaçlar tomurcuk yemyeşil çevre
Kırlarda çiçekler oya oya gel

Yapraklarda tomur tomur yaşlarım
Geldiğimden beri çatık kaşlarım
Uyur uyanırım yine başlarım
Yaktığım ağıdı duya duya gel

Böyle feryat figân görülmüş değil
Araya tel örgü örülmüş değil
Bu aşkın defteri dürülmüş değil
Yerime kendini koya koya gel

Kabuğu soyulan ağaç yaşar mı
Yeri daralmayan nehir taşar mı
Canhıraş çığlığı dağlar aşar mı
Canına cinine doya doya gel

Efsane sevdamız yücedir yüce
Karşı koyulur mu böyle bir güce
Dere tepe deme gündüz ve gece
Tünel aç dağları oya oya gel

Sen de bir an önce gelmeyi dile
Mesafeler ile bitsin bu çile
Bütün yasakları çiğnesen bile
Aşkın kanununa uya uya gel

O Nur’u aklından çıkarma, sakın
O zaman olacak uzaklar yakın
Mutluluğa doğru akın var akın
Gerekirse yürü yaya yaya gel

Onur BİLGE