Herkesin akıllı olduğu bir dünyada
delinin biriyim ben
asi bir rüzgar
gazel düşmüş yapraklar gibi
oradan oraya savrulan…

aykırı bir adamım yani
ne kadar sussamda
delirmiş çığlıklar var içimde
ait değilim bu kirli çağa
istemediğim bir hayatın yamacında
sırtımda gamdan acılar taşıyorum.
yüreğimin içinde yaşıyorum hep
bir yanım vizeli, bir yanım kaçak
sevgisizlik sarmış heryeri
ayağa düştü aşk
tutunduğum dallar incecik,
kırıldı kırılacak...

delinin biriyim ben
hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatın bilge ve kırılgan yanı
yalnız, yorgun ve yaralı
bir yanımda gamdan dağlar
bir yanım uçurum

delinin biriyim ben
otuz beşinde bile hayatı öğrenemedim
ama çok erken yedim tokatını insanın.
herkesi ben gibi sandım, yanıldım
ne ben kimseye benzeyebildim
ne de kendime kimseyi benzetebildim
dönendim durdum uclarda
herkesin acısından pay kaptım.
sarıp ipek bir mendile yaralarımı
içime attım.

delinin biriyim ben
hayatı okuyarak değil yaşayarak öğrendim
yalnız gülerken sevdi beni insanlar
ağlarken ağlamadı benimle kimse
kazandıklarımın yanında,
yitirdiğim çok şey var hayatımda.
ne bireysel olabildim ne de toplumsal
yaşamı sorgulamadan,
ve hep erteleyerek geçip gitti zaman...

delinin biriyim ben
kendimi ihmal edip,
başkaları için yaşadım hep...
şiirler yazdım, resimler çizdim
ağıtlar dizdim
yine de kendimsizdim...
dilimde ertelenmiş sözcükler
gözlerimde gerçekleşmeyen hayaller kaldı
bir türlü yeşertemedim kurumuş dallarımı
başkalarının çizdiği yolda gidip geldim bir ömür...

delinin biriyim ben
yüreğimde umut,
gözlerimde tanımsız hüzün kırıkları taşıyorum.
düşündüğüm hiç bir şeyi paylaşamadım
düşüncelerim içimde saklı kaldı hep
sıkışıp kaldım bildiklerim ile bilmediklerim arasında
bir kelepçe gibi takıp kollarıma yalnızlığı
sürülerin tuttuğu bir yolda,
gidip geldim öylesine bir başıma
aldırmadan gözyaşıma...