Hani onlar koşacaklardı
Hani onlar oynayacaklardı
Hani onlar coşacaklardı
Hatta gökyüzünde uçurtmaları olacaktı

Hani onlar el bebektiler
Hani onlar gül bebektiler
Hani onlar birer çiçektiler
Hatta yeryüzünde birer melektirler

Hani onlar evlerde şendiler
Hani onlar gönüllerde şakraktırlar
Hani onlar yüreklerde matraktılar
Hatta nazlı birer şımarıktılar

Hani onlar yarınlara umuttular
Hani onlar gönüllere sultandılar
Hani onlar büyüklere dosttular
Hatta bugünün küçügü, yarının büyügüydüler

Oysa şimdi soruyorum?
Onlar neredeler ne ederler

Onlar şimdi kurşunlara hedefler
Topu tüfegi onlara çekerler
Anaları ölür babaları ölür
Yuvaları yıkılır ocakları söner
Suskun çaresiz bitkin garibler

Oysa şimdi öfke dolu gözlerinde
Kin nefret intikam hakim yüreklerinde

Nesilden nesile bitmez savaşları
Dillerinden düşmez ölüm marşları
Yumruklarında sıkılıdır taşları
Kan revan içinde kalsada çatık kaşları

Tek nefes tek yürek
Hep bir ağızdan derlerki

Sapanda taşımız
Kabirde kardaşımız
Gözlerde yaşımız
Dillerde marşımız
Tekbirle uğurlanırız ALLAHUEKBER

ŞİİR: MEHMET AĞIÇ
28 NİSAN 2005 PERŞEMBE