Artık anladım ki

Sana söyleyemeyeceğim içimde ki sıkıntılarımı

Sinemde ayyuka çıkan sukutun çığlıklarıyla nefes almanın hicranını



Zira fevkalade naifsin

Zarefetle anlam buluyor senin ülfetli nefesin

Desiseler perdesini ve kimlik indinde ki lekeleri nederen bileceksin



Sen bir yağmur damlası

Ve hattta zarif bir kar timsali berraksın haksın

Hilkatinin güzelliğinde ve edebin güftesi sana hasredilmiş biliyorum



Sen inancınla sefil oldun

Güven poyrazında sendeledin, hak adına kederdin

Masumiyetin ve teslimiyet güzelliğinde ki hikmeti serdedişin bir haktı



Senin güvenini yozlaştıran

Ve kalbi iklimine hırçınlığı bulaştıran basiretsizler

Varlık namına ve nüfusu uğruna takiyyelerle uğraşan ahmak soluklardır



Ne diyoruz rekatlarda

“Yalnız sana kulluk eder ve yalnız senden yardım dileriz”

Lakin hakikat böylemi, maslahat uğruna akıl ve tahkikimiz emanetlerde



Evrensellik böylemi söyle

Kendi dağarcığında boğulmak mukadderatmı öyleyse

Akıl, izan nerede, zevk ve hevesler için duyarlılığın aşikarken hadi söyle



Mustafa CİLASUN