Çocuklar dizilmiþler.
Üstsüz baþsýz urbasýz.
Dersten önce aç susuz,
Gözlerinde hüzünler.
Baþlar öne eðik.
Kimi utanýyor yýrtýk ayakkabýdan,
Kiminin urbasý periþan.
Kimi defter alamamýþ parasýzlýktan.
Nasýl ders veririm bunlara?
Sýnýfta ýsýnan bedenleri,
Dýþarýda buz tutacak.
Evlerinde yok yakacak,
Ne odun ,ne kömür ,nede kaðýt.
Umudu gözyaþý tükenmiþ,
Aðlýyamýyor artýk,bir baþka buruk.
Buyrun beyler,
Ben bu çocuklarý baþka diyardan getirmedim.
Ellerindeki,ceplerindekini ben yiyip bitirmedim.
Bana ders sormayýn artýk.
Üstüme gelmeyin.
Çalýþ demeye dilim varmýyor.
Deli gözbebeklerine gözüm varmýyor.
Hangisine yeteyim.
Hangisinin elinden tutayým.
Birine versem öbürü bakar,
Banada varmý demeye korkar.
Ama ya siz,
Bir gecede milyarlar harcayanlar.
Devleti hortumlayýp cebini dolduranlar,
Paralarý savurup ,puro yakanlar,
Tabak kýranlar,ceket yakanlar.
Hiç baktýnýzmý bu yavrulara?
Hiç gördünüzmü güzel gözlerini?
Birini giydirinde görelim,
Olur sizden bin kat daha efendi.
Ya sen,
Ey cebini doldurmaya çalýþan yaratýk:
Sen hiç kaldýnmý aç ve açýk?
Bu çocuklarýn hepsi benimdir artýk.
Korkmayýn yavrularým;
Hesap sorun.
Bizi sömürenlere gem vurun.
Yeter artýk yeter
Sizlerde yavrularým utanmayýn:
Çatlak ellerinizden,
Yýrtýk elbisenizden.
Bu alýnlar lekesiz pýrýl pýrýl,
Þerefsiz, namussuz, hýrsýz olmaktan korkun.
Eðik baþýnýzý dimdik tutun.
Allah yardýmcýnýz olsun.