Kızıl kıyım arifesinde zaman yine
Sonun başladığı
Başlangıcın bittiği yerde

Gölge oyunu gibi
Ama ipler kimin elinde?

İlmek atılmış yürek çeperinde
Hep bir sızı
Hep bir kaygı

Yarına ip mi kopar?
Kıyametim mi başlar?
Muamma boşluğunda salıncak kurmuş
İradeden bıkkın umutlar

Melez sebepler yırtık yürekte
Yama tutmaz ne çare
Yalan gerilmez ki
Muhalif gerçek gergefine

Çatlamış toprağın yüzü gibi
Yağmur hasreti gözlere
Vurunca yaz güneşi
Yüz görümlüğü sabah seherleri olur
O da metelik etmez
Bereketine…

Yalan-gerçek devinimi
Yaşamla ölüm gerçeği gibi
Neresinden tutup iliklesen kendini
Bir yerde açılır
Çırıl çıplak kalıverir benliğin

Zaman şahit durur mu?
Kaybolmuşluğunda kaybettirdiklerine
Hadi durdu...

Tüm çekilenler bir bir ipe verilse
İnfazında inanılanlar zulasından
Umutlar geri gelir mi ?


Pandomimce dilinde
Mutluluk nedir ki?

Mükemmel bir şiir. Bölemedim. Hayatın içindeki kendi sorgularını yaşamın bir parçası haline getimedikçe yaşamın ortaya sunduğu değerler kendini göstermez ve de anlaşılması çok güçtür. Zorlukları, değişkenlikleri ve sorunlarının ardından gelen ferahlıkları ile bir bütündür. Tekrar kutluyorum sizi şükran hanım.
Saygı ve hürmetlerimle.