Sana değecek üç beş cümleye can vermek maksadıyla,
Acımadan saf beyazlıklarına, her sayfayı senin için katlediyorum.
Mürekkebini kanımdan, kokusunu ise yaz yağmurlarından
Katık edip, bir mektup abidesi yapıyorum tüm yazılanları.

Bir bir sıraya koyuyorum, ardın sıra sana yollamak için.
Kavruk bir türkünün nakaratıdır benim bu yazdıklarım.
Bir senin var olduğunu daha nasıl ifade edebilirim ki?

Senin için daha neleri katletmeliyim ki?
Ömrüm vefa etse de sana dünyaları getirebilsem.
Ta karanlık galaksilerden, evrenden, yıldızlardan.

İşte bir beyaz sayfayı, güneşin aydınlattığı kara gecenin
Aydınlanan sabahında, kan çanağı gözlerimle katlediyorum.
Kalemim yine acımadan saplanıyor kağıdın göğsüne.
Amaç; dileklerimi, acılarımı ve sana olan sevdamı,
Nakış nakış işlemek, onun için oyuyorum bu beyazın içini

Bir zalimin ben, bir seferdeyim kara gecede,
Ruhumdan gelen akınlarla, kırıp geçirmekteyim bembeyaz sayfaları.
Onları karanfil tarlalarına döndürüyorum zehirli kelimelerimle.
Orta çağ şövalyelerinden de acımasızım, kirletiyorum
Bembeyaz saflıkları taciz ediyorum, mürekkebim lekeliyor her yanını.
Süngüm hazır siperdeyim, gecenin ikisinde hücumu bekliyorum.
Bana saldıran yalnızlık gerillalarından kaçıyorum korkarak.
Kaçarken de intikam hırsıyla deşiyorum bir beyazın kalbini.
İhtiraslarımı acımadan, utanmadan döküyorum kağıtlara
Ve acımadan katlediyorum beyaz kağıtları, saflıklarına bakmadan
Yeter ki sana değecek üç beş cümlem olsun eğer olacaksa
Hiç acımam üç beş kağıda ve her gece saflıklarına aldırmadan katledeceğim.
Acımadım , şimdi olduğundan da acımayacağım belli; yazıyorum çünkü...

..........

Çırak...