5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2156
Okunma

Gecenin karanlığında kaderimle baş başa
Yalnızlığımı yaşıyorum,
Etrafım insanlarla dolu, ben yalnızım
Hep düşünürüm kendim şaşarım.
Bedenim bitkin kafam curcuna
Aciz kaldım gitmese de hoşuma
Ömrümü çileyle doldurdum
Anlamadım suçum ne?
Huzursuzluk mekân kurdu beynimde
Çık diyorum, çıkmıyor işte.
Yatıyorum unuturum belki diye
Daha beter görünüyor düşte
Anladım ortak bu dertler
Çaresizim, çırpınsam da nafile
Toplum huzurlu, neşeli fertler
Bende bulunmaz, bundan eser bile
Sırlarım benimle kalsın
Duyanlara acırım
Açamam dertlerimi
Zaten yaşamaktan naçarım