0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3354
Okunma
bir sabah uyandık,
acılar sıcacık koynumuzda
ve çırpınan yüreğimiz yorgun,
bileklerimiz pranga çürüğü
umutlarımız tel örgülerde asılı.
ne çabuk geçmedi zaman,
bekleyiş bitmez.
bu karanlık, bu yosun kokusu,
gözlerimiz kan uykusu.
usanmaz beklemekten özlemi
dayanır zincire, işkenceye
bir sabah sevdalımız gelir,
temiz çamaşır, sabun kokusu
ziyaret erken biter,
umutlarımız tel örgülerde asılı
çocuklar oynar düşlerimizde,
tahtadan arabalarıyla,
bezden bebekleriyle
annemiz seslenir birden,
oyun biter, düş biter, umut biter...
sevdalılar gezer köşe başlarında,
gözleri gardiyanlarda.
bir düdük sesi gelir
kaybolur köşe başı
umutlarımız tel örgülerde asılı.
ateş olunur, köz olunur,
sönmez içimizdeki yangın
yeniden gelsekte dünyaya,
kendimiz sehbalarda
umutlarımız tel örgülerde asılı.
