12 Eylül 1980’den sonra hızla yağmalanan ve bir beton yığını haline getirilerek çirkinleştirilen Akdeniz sahillerine yazılmıştır bu şiir. Türkiye’yi iyi yönettik diyenlerin kulakları çınlasın. Çok uzak değil 70’li yılların sonuna kadar, Kargıpınarı’ndan minibüse binen yolcu, denizi, portakal ve limon bahçelerini seyrede seyrede Mersin’e kadar giderdi. Şimdi gökyüzünü ble göremiyor...

Çarkçılı’da Alakoyak Bozkoyak.
Köy bozuldu şehirlide çok ayak.
Sular kirli yıkanmıyor el ayak.
Ahir zaman demleri mi bu demler.

Kargıpınar kargıları yok oldu.
Sahiline beton yığını doldu.
Narenciye çiçekleri hep soldu.
Şimdi bir acaip burda ademler.

Tömük ile aramızda sazlık yok.
Taş yığını göğe değen yazlık çok.
İnsanların çoğu aç da azı tok.
Ne erik var şimdi ne de bademler.

Arpaçbahşiş Alata’yla birleşti.
Denizler su değil artık bir leşti.
Para için ademler çok hırlaştı.
Zahir ahir zaman bence bu demler.

Bikini mikini gırla gidiyor.
Para’çin verimli tarla gidiyor.
Kumarda paralar zarla gidiyor.
Dert yoğun tükendi tabipte emler.

Duvara tos dememize az aldı.
Ne portakal çiçeği ne saz kaldı.
Uyanıklar bundan payını aldı.
Bundan sonra bize düşen matemler.

Çeşmeli’nin çeşmeleri akmaz ki.
Tece dertli doktor asla bakmaz ki.
Davultepe gümbür gümbür ötmez ki.
Gelse geri tanıyamaz ölenler.

Mezitli’de koyun olup melenmez.
Toprak kirli artık bebe belenmez.
Bu gidiş nereye artık bilinmez.
Giden gitti dert yumağı kalanlar.

Nerde eski Mersin hani Akdeniz.
Bu çirkeflik nedir aynı cetteniz.
Renk farklı da olsa aynı örfteniz.
Gerçeği alt etti niye yalanlar.

Limanda mendirek bile ağlıyor.
Güneş her batışta kara bağlıyor.
Su yerine şimdi dertler çağlıyor.
Söz sahibi millet malı çalanlar.

Bırak müslümanı gavuru şaşkın.
Dalavere yurdu iş baştan aşkın.
Bu işe sebepler ezelden pişkin.
Bî namazdan farksız namaz kılanlar.

Dedekavak, Karapınar tarumar.
Para için her gün atılıyor zar.
Erdemli’de uyanıklar eder kâr.
Ağa, paşa miri malı çalanlar.

Silifke’nin yoğurduna ne oldu.
Toroslar’ın sümbülleri hep soldu.
Has nineler ak saçlarını yoldu.
Telafisiz kırkı geçti talanlar.

Eski çamlar bardak olmaya yakın.
Başladı yüzsüzce devlete akın.
Sen de soyanlardan olma ha sakın!
Haramiler haramzâde kalanlar.

Bu devranı bilmem ne kadar gider.
İmam ile sırdaş muhterem peder(!)
Ettiler milletin her şeyin heder,
Sureti haktanız diye yılanlar.
Gerçeğin özüne aktı yalanlar.
Ankara,13.03.2009İ.K