İsmim Akif

Küpeli köyünün
Gümüşten huni saçlısı

Kuyruklu yalan dünyanın
Masum çiçeği

Kadehi dökmüştü sokaklara yıldızlar
Sarhoş olacaktı karanlık
Dizleri çökük bir yürüyüşte
Yanaklarına öpücük koyacaktı yalnızlık

İsmim Akif

Beydağ’ından bağırırken rüzgârlar
Geçtiğim yerlere
Ufak çakıl taşları bırakılmış


Üşüyorum
Taşlar acıtıyor yüreğimi


İşçi tiyatrosu

İşçi tiyatrosu
Demirden leblebidir

Gazeteler kabare oynarken
Kadın teni üzerinde
Oyuncaktandır politikalar

Simgeci
Birazda ter kokulu
Ateş gibi yanar perdeler

Bak
Bir uyanış geliyor
Oyuncuları nasırlı



Islak yanık


Yağmurun gülüşüdür
Toprağın kokusu
Elbisesini değiştirirken bahar
Yağmur ıslandı
Kokum ıslandı
ıslak ıslak yanık koktum



serçe

Hayatımda
Bir tek sana kıydım serçe
İki lastik arası taş değildi attığım sana
Yüreğimdi
Seni öldürdüğüm günden beri
Katilim