Su perisi ona sevgiyle baktı
Narkissos kendini hiç görmemişti
Karasevdasından eridi aktı
Aşkına yansıyan aşk görmemişti

Avcı uzaklaştı Ekho ağladı
İçine kapandı dünyaya küstü
Hüznünden ölüme gönül bağladı
İliği kemiği taşa dönüştü

Sesi yankılandı sarp kayalarda
O aksisedaya ‘eko’ dediler
İşitti atlılar da yayalar da
Duyanlar ‘suçlusu tek o’ dediler

Olimpos dağını duman bürüdü
Genç adamın sonu kem olacaktı
Yine tanrıların hükmü yürüdü
Can yakan güzellik can alacaktı

Yakışıklı avcı çok susamıştı
Kana kana içmek için yanaştı
Nehrin içi boydan boya kamıştı
Sudaki aksinden gözü kamaştı

Hayran hayran baktı öz hayaline
Ne kadar güzeldi vücudu yüzü
Anlam veremedi tutkun haline
Dünyaya yayıldı Narsizm sözü

Eğildiği yerden doğrulamadı
Gözlerini sudan alamıyordu
Kendine gelecek güç bulamadı
Bir lahza ayakta kalamıyordu

Günlerce aç susuz durdu öylece
Duyduğu hayranlık haddini aştı
Kendini seyretti gündüz ve gece
Sevdalı gönlünde aksi putlaştı

Tarifsiz ihtiras onu öldürdü
Nergis çiçekleri oldu bedeni
Aşk denilen illet kimi güldürdü
Çok geç anlaşıldı ölüm nedeni

Onur BİLGE