Söylenmesi gerekenler söylenmeden.
Yapılması gerekenler yapılmadan.
Boşanma yoluna girilir birden.
Acep bu acelecilik neden.

Kurulmuyor evlilikler kolay.
Yıkılması ise bir anlık olay.
İnsanlar düşünmez bunun sonunu.
Koşturur boşanmanın açar yolunu.

Yıl ikibinbeş, aylardan kasım ın onyedisi.
Yağmur çiseleyen Perşembe günü hüznü.
Sanki kalplerdeki parçalanmanın dışa yansıyan gözyaşları.
Bir sonbahar sabahı saaat onyirmi de.
Ayrılığın resmiyete döküldüğü anlar.
İçten akıp giden duygularla atılan imzalar.
Mutlu yaşam için çıkılan yolun sonu.
Yargıcın tamam deyip noktayı koyduğu dakika.
Duyguların uçup gittiği ve ayrılığın başladığı saniye.

Hep böyle olur boşanma davalarında ortaya çıkan zaman.
İki kez yaşanmış birlkteliğin yaşam içindeki hüzünlü sonu.
Evliliklerimin bitişinin izler bırakan yıpranışı.

Geçiyor günler, yıllar.
Yaşam içinde oluyor boşanmalar.
Kırıcı, kin, nefret oluşmamalı.
Çocuklara bu yansıtılmamalı.

Ben ayrıldım huzurluyum.
Çocuklarım kopmadı gururluyum.
Seviyorum onları canımdan çok.
Güzel günler içindeyiz pekçok.

Pişman olmamalısın gidenden.
Bilinçli olduğunda boşanmadan.
Anlaşmazlık rüzgarları eser getirir.
Evliliği son noktada söndürür.

AKILLI.H.