13
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1393
Okunma

Bulanık renklere gömdük intihar lekeli geceleri
Herkes bizden bilse de siyahın matemini,
Biz ağıttaydık..
Koyuya çalıyordu gözlerimiz zaman zaman
Islak
ama inadına mavi..
Ne zaman ağlasak,
Dört bir yanı parmaklıktı kentin..
Zindan misali..
Her damlada biraz daha kayboldu mavimiz,
Kör oluyorduk bulandıkça rengimiz..
Dokunmadan sevdik bizi
Sevdik, bile bile gerçeği..
Bir parça sen, gördüğüm her mavi..
Göz yaşların eskisi kadar şeffaf değilse
Bir parça mavi bulaştır yüzüne