Millet şair dedi bağrına bastı,
Sen nankör kalemin milleti sarstı,
Gözüm artık şair sözünden tırstı.
Ya iyi ya kötü azim değil mi?
Kötüde olsalar bizim değil mi?

Kör olsun sen gibi nankör insanı,
Millet kazandırdı şöhreti şanı,
Dönüp karaladın sen nice canı,
Bazen görmezden gel olmaz mı yani?
Nedir bunca tenkit okunu attın?
Şaşırdın rüşveti kötüye kattın.

Rüşvet alıyorsa var ihtiyacı,
Rüşvettir her derdin derman ilacı,
Bilmem seni niye tutuyor sancı?
Alan razı veren razı Hak razı,
Sen kimsin kardeşim meğer halk razı?

Sana ne kardeşim kim söyler yalan?
Sana ne kim kimi edermiş talan?
Sana ne kardeşim var ise çalan?
İhtiyacı var ki koparmış almış,
Yabana gitmemiş, milletten çalmış.

Sana ne kim ayyaş, her günü sarhoş,
Belki ayyaşlıkla günü geçer hoş,
İsterse çalışır, ister gezer boş.
Ana onun, çoluk çocuk eş onun,
Bir gün bir köşede ölse leş onun.

Sana ne kim kime küfür savurur?
Sana ne kim kimi vurur devirir?
Sana ne kim kime neler çevirir?
Kim kime zulmeder, yakar kavurur?
Garibanlar avukatı sen misin?
Herkes sıvı, bir tek katı sen misin?

Sana ne kim kime kurarmış tuzak?
Tuzaksız hiç rızkı verir mi Rezzak?
Sana ne kardeşim uzak dur uzak.
Uzak dur beladan ve kal selamet,
Her şeye baş koşma, etme melâmet.

Gördün makam, mansıp, paralı biri,
Yüz kilo bedene sığmaz kibiri,
Balina tek yutar seni sağ, diri,
Biraz mülayim ol, yüz ver, yap şaka,
Biraz sırt okşa, biraz ol yalaka.

Sana ne kim kimin hakkını yemiş,
Kim kimi alçaltmış, kime ne demiş,
Güçlüler her zaman murada ermiş,
Zayıflar kaybetmiş, severek vermiş.
Bunu böyle ister ulu yaratan,
Gidişatı bozma, çekil aradan.

Para onun, makam onun, hak onun,
Para varsa kara onun, ak onun,
Pazar onun, tellal onun, halk onun.
Keyif onun ister kâra kâr katar,
Sana ne isterse senide satar.

Mircevat AHISKALI