Cep delik cepken delik.
Kalmadı hiç metelik.
Garip Şakir hep yoksul.
Her zaman cebi delik.

Bu dünyanın nesi var.
Tasası sopası var.
Ali Veli hep yoksul.
Sadece cefası var.

Devlet malı satarlar.
Haram yemez yutarlar.
Ahmet, Mehmet hep yoksul.
Taşlık bir tarlası var.

Köyde yaşayan fakir.
Şehirde insan fakir.
İşsiz millet hep yoksul.
Yüreği yanan fakir.

Zehir edildi hayat.
Garipler yiyor tokat.
Adamı yoktur yoksul.
Hem çaresiz hem sakat.

Teğet geçiyor kriz.
Sanırlar millet keriz.
Ezilenler hep yoksul.
Kaldık bizde tertemiz.

İşte böyle vatandaş.
Kaybolma yolda yurtdaş.
Çalamayanlar yoksul.
Böyle sürer bu uğraş.

Nutukları atarlar.
Paraları kaparlar.
Çaresizler hep yoksul.
Onlar istif yaparlar.

İşin çivisi çıktı.
İşini bilen kaptı.
Emeklide çok yoksul.
Özelleştirdi sattı.

Kredi kartı faiz.
Ödeyemez çaresiz.
Orta direkte yoksul.
Mal mülk gider tertemiz.

Çok öğünür siyasi.
İşte meydanda hepsi.
Vatandaş biçar yoksul.
Onlar yer tepsi tepsi.

Yeter be Türkmendağlı,
Yönetenler yer balı.
Bu memleket hep yoksul.
Kırılır bir gün dalı.

HİLMİ CAN.
6.MART. 2009.