Yalnızlıkta bekleyen güçlü biriydim
Her zerresi yere basardı ayaklarımın
Gözlerim ufka vurgundu
Ufka tutkundu…

Çiçekleri severdim, kelebeklerle oynaşırdı ellerim
Arılara uzanırdı
Damarlarıma çekerdim kokuları
Senin diye
Bütün seslere hayrandı kulaklarım
Sesin diye…

Karanlıklarda dost bir yabancı aradım bıkmadan
Sessizlikle yoldaş oldum saatlerce
Susturuldum
Sustum.

Gözlerim kapanınca yaşadım seni hep
Kirpiklerimin hıncından kurtaramadım ne yaptıysam
Gün ışığına çıkaramadım, çıkamadın
Hiç bir şey korkutamazdı beni
Korkmazdım.

Değişti her şey aniden
Sen geldin, gülümsedin, merhaba dedin
Bir damlasıydı sevginin bulamadığım
Yüreğini açtın, denizdi, deryaydı
Çelik zincirlerle bağlanmıştım, göremedim
Sen gelmiştin
Korktum
Gidersin diye titremeler sardı avuçlarımı her el uzatışında
Gitmedin
Gitmeyecek sandım
Gidemez sandım…

Bıraktığın rüzgâr yerlere vurdu yüreğimi
Süründüm ardından, süründüm, süründüm
Bütün gölgelere baktım, bütün gölgelerle birlikte ağladım
Kimse bilmesin diye gittiğin yönü sakladım
İnanır mısın
İzlerine bakmayı kendime yasakladım…

Seninle birlikte o korkusuz adam da gitti
Gücünü sıfıra eşitlemiş bir yürek kaldı
Bu adam boynunu büktü
Sadece senli rüyalara sevdalandı
Hayata omuz silkti
Arada gözleri, uzaklara dalıp dalıp gitti
Her defasında bir kaba ses böldü rüyayı
“Anlasana artık, anlasana! ” dedi
“Bu sevda bitti… Bu sevda bitti.”


Turgut Uzdu




(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.