İlkbahar olunca, yeşil Bursa’da.
Erguvanlar açar, bahçede bağda.
Rengarenk çiçek var, Uludağ’ında.
Bülbüller güllere, olmuş aheste.

Endamı yerinde, gezen güzeller.
Zeytin bahçeleri, kınalı eller.
Uludağ bir başka, ceylanlar gezer.
Bülbüller güllere, yaparlar beste.

Yaradan bursayı, nurlara sarmış.
Laleler sümbüller, dağlarda açmış.
Osmanlı devrinden, eserler kalmış.
Bülbüller gülleri, candan sevmekte.

Akıyor suları, karlı dağından.
Yıldızlar parlıyor, semalarından.
Bahar merhaba der, güzel Bursa’dan.
Bülbüller güllere, şükran etmekte.

Bizim buralarda, kalmadı bülbül.
Ne hercai açar, ne pembe sümbül.
Beton olmuş her yer, üzgündür gönül.
Bülbüller güllere, ötmüyor dertde.

Kalmadı porsuğun, salkım söğüdü.
Kalmadı bağ bahçe, şehir büyüdü.
Dinlenmez şairin, güzel öğüdü.
Bülbüller güllere, hep serzenişte.

İşte ondan sana, özendim Bursa.
Ne olur bizde de, erguvan açsa.
Türkmendağlı yazdı, halkta bilmekte.
Bülbüller güllere, hep özlemekte.

HİLMİ CAN.
(1658)

TÜRKMENDAĞLI
DAMLA DAMLA ŞİİR KİTABINDAN.