Hiç bir şey doldurmadı içimde boşluğunu
Kimse gönül harcımı sevgiyle karamadı
Anlayan olmuyor ki aşkın sarhoşluğunu
Hiç kimse senin gibi yaramı saramadı.

Defalarca dolaştım vedâ ettiğin yeri
Ne olurdu vazgeçsen, dönseydin bana geri ?
Gözlerim telefonda gittiğin günden beri
Teselliye muhtaçtım, dostlar da aramadı.

Sazım da bana küstü, çalmıyorum günlerdir
Sakal tıraşı bile olmuyorum günlerdir
Elimi saçlarıma salmıyorum günlerdir
Sen okşardın tarardın, hiç kimse taramadı

Busenle uyanırdım, kaldırırdım kaşımı
Koynundan kalkamazdım, düşünmezdim işimi
Karanlık gecelerde kâbusumu, düşümü
Kimseler senin gibi hayıra yoramadı.

Gözlerin hayalime safir gibi geliyor
O anda güneş bile zifir gibi geliyor
Birisi selam verse küfür gibi geliyor
Kimseler yaklaşıp da hâlimi soramadı.

Gittin ; bende bıraktın hüznü, gamı, kederi
Gelsen de görsen şimdi, senden kalan eseri
Çifte suyla dövülen, kara saplı hançeri
Hiç kimse senin kadar derine vuramadı.