IŞIKSIZ DUVARLARDA İZ KALDI

I
Ölüm Sarı bir renkti
gözümden zihnime yerleşen
çocukluğumdan arta kalan
gazel hüznüydü
rüzgârlara yenilip toprakla dertleşen…

Battal Gazi avazıydık
kenar mahalle oyunlarında
kamış atlarla tahta kılıçlar kuşanır
Bizans’ı fethe giderdik, yağız atların terkisinde
bizdik er
bizdik zafer
bizimdi bedel biçmediğimiz sevdalar
bizimdi oyunlar, toylar

II
Çok sonra öğrendim
Kimi ölüleri melekler yıkar
Kimini sevdikleri ipek sargılarla yakar

III
Hızla değişti mevsimler
büyüdük sabıkalı mayıslarda
sehpalar kuruldu geleceğe
mefkûrelerin izi kaldı ışıksız duvarlarda
dehlizlerden geçtik
bir nefes için bir ömürden geçtik
ağustoslar sevinçsiz kaldı
eylüller ardımızdan ağladı
Yıllar geçti hâlâ utanç duyar Şubatlar,
kendi yirmisekizinden…

IV
Namluya sürüldü türkümüz
şakağımızda patlayacak andır isyanımız

V
Bayrağa kan veren bizdik
bizdik devrandan sürülen
Varsın yarım kalsın öyküler
varsın ağlasın eylüller
nasılsa ağustos güneşine
mavi mavi düşer gözlerimiz yeniden…


Gazi Hüseyin KILBAŞ